حالا هی من بگم انديشمندان بزرگ دیوانه اند، هیشکی باور نکنه!!
در سال 1947 گروهی از پژوهشگران (اسمیت، براون، توماس، گودمن) درپی آن بودند بدانند اگر بدن فردی به طور کامل فلج شود، چه برسر تفکر او خواهد آمد!
به همین دلیل اسمیت دارویی شبیه به کوراره را که باعث فلج شدن کامل عضلات ارادی بدن بود به خودش تزریق کرد!!!!
از آنجا که با تزریق این دارو فقط سیستم عضلات صاف مانند قلب و دستگاه گوارش به کار خود ادامه می دهند اسمیت برای نفس کشیدن به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشت.
پس از برطرف شدن تاثیر دارو اسمیت گفت تمام آن مدت قادر به تفکر بوده!
درآمدی بر روانشناسی زبان، دنی استاینبرگ، ص 178